Pamiętajmy o Tych co odeszli …

Nie szlochaj, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,

bo tam mnie nie ma, ja nie śpię wcale.

Nie szlochaj, stojąc nad moją mogiłą wytrwale, bo tam mnie nie ma, ja nie śpię wcale.

Nie szlochaj, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,

bo tam mnie nie ma, ja nie śpię wcale.

Jestem wiatrem, który wieje

w szczerym polu poprzez knieje.

Jestem słońca odblaskiem na zbożu,

małym deszczykiem w jesiennym przestworzu.

Gdy się przebudzasz ze snu o świcie,

ja cię pobudzam i wskrzeszam życie.

Poprzez okrężne ptaków latanie

i gwiazd o zmroku migotanie.

Nie płacz, stojąc nad moją mogiłą wytrwale,

bo tam mnie nie ma, nie umarłem wcale.

Mary Elizabeth Frye, 1932, tłum. Halina Arendt

REKLAMA